Fiskus miesza przepisy i źle je interpretuje

Modyfikowanie moment poniesienia wydatku zarówno w przypadku płatności jednorazowych, jak i częściowych i uzależnianie go od spełnienie warunku zaliczenia nabytych lub wytworzonych środków trwałych do ewidencji to błąd.

W maju 2022 r. do fiskusa wpłyną wniosek o interpretację przepisów o CIT. Złożyła go spółka zajmująca się produkcją cementu. Tłumaczyła, że należy do międzynarodowej grupy, czołowego, światowego producenta materiałów budowlanych. W związku z tym chce poprawić warunki środowiskowe prowadzonego zakładu i jego najbliższego otoczenia, a także podnieść efektywność jego pracy. Dlatego podjęła decyzję o realizacji inwestycji ukierunkowanej na zwiększenie zdolności produkcyjnych zakładu i wystąpiła o przyznanie jej decyzji o wsparciu z ustawy z 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji. Spółka zauważyła, że taka decyzja stanowi formalną podstawę do skorzystania z pomocy publicznej w formie zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Po jej uzyskaniu rozpoczęła realizację inwestycji i poniosła pierwsze koszty kwalifikowane z § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji.

Firma tłumaczyła, że ze względu na przyjęty przez kontrahentów model rozliczeniowy, część płatności jest i będzie realizowanych w ramach tych częściowych, księgowanych na koncie środki trwałe w budowie. A jej...